anafor

boşa düşürünce düşünceleri

bir sana bakıyorum

bir de bana

sonra kafamı kaldırıp

yansımamızı görüyorum

ayın yüzeyindeki

ayın gölgesine sığındığım

öylesi akşamlarda

şarkılarımızı duyuyorum bazen

gecelerce sesinden dinlediğim

sen yokken

sana söylüyorum

aslında tuhaf bir keyif bu

özlemek bile şu zaman 

yarım kalmış oyunlarımızı

senden habersiz düşümde

seninle tamamlıyorum

biliyorum duyuyorsun beni

hissediyorsun da

ve bunun geri dönüşü de yok  

dili dönmese de düşlerinin

bütünlüyorsun bir şekilde

yarın kalmış kafiyelerimi

hayat şu ara koca bir karmaşa

döner durur etrafımda

ama mart'ın sonu selamet

sana geliyorum

bekle beni