mavi gece

yorgun gece

beklesin kenarda

yenidir artık artan zaman

artık mavi gecenin zamanıdır

yakındır

mart kapıda

bu son soğuklar da geçer

ikinci cemre suya

cümle kırgınlıklarsa

havaya karışır

ve daha nice hikaye yelken açar

hep bir sonraya

bense o gecenin sabahında uyanırım belki

yarım kalmış kim bilir kaçıncı rüyanın izi

bir başkasını yatıştırırken

yabancı bir şehrin sokaklarını anımsatan

hani sondan bir önceki

yazdığım çizdiğim anlattığım gibi

bu bir oyunsa

- evet sevdiğim değil belki -

bilen bilir

masada bir oyun varsa

artık oynamasam da

işine karışır

karıştırır işleri

öylesi bir vakit

ben de yıkarım işte

önce geceyi

sonra cümle hayalleri

gerçeği hayalimin klişelerinde boğulmaya

yüz tutar

kuralları ben koyamazsam eğer

önce masa dağılır

derken tüm oyunlar

mavi gecemin sonudur bu

umudu yalnız
hatta belki de gerçeği

bir o bana kalır