ne zamandır nemden efkardan yosun tuttu duvarlarım
çok zaman oldu
yüksek bir ses aşmayalı boyunu
ve enini geçemeden
gecemi bölemeden
yolumu
dizemi bükemeden
şimdi tadın bir başkasının şiirinde bir ses
benimmişcesine arsız
yapıştı bir kere sökülmez dudağımdan
bana kalansa koca bir sus şimdi
içini bomboş avuntularla doldurmalık.
23.03.2022
yine kediye yaradı bu
hikaye
biz yedik doyduk
o ise sürtündü önce
sonra sevdirdi biraz
ve giderek semirildi.
sabah kalan
kılçık kemiklerimizdi.
altım yeterince boş
üstüm dolmaz ondan sebep
yazdım yazdım hep çok
şimdiyse esamesi okunmaz o anlattıklarımın
rüyamda gördüm dün gece seni
‘özledim’ dedin bana
dedim mi ki acaba ‘ben daha çok..’ diye
yoksa yine dilim dönmedi mi
kadehler senin
içinde rakı
masa dolu meze
bak bunlar da benim
boğazım yeterince yansın
geçer belki
göğsümdeki sancın
beklemekteyim.
ha bir de özlemekteyim tabii
kelimelerimin kifayetsizliğince...
11.12.2020
zamanın bizden çaldıklarını
tenlerimizle ödedik
dokunmaya ilk başladığımız andaysa
temasımızla avuttuk
bedenlerimizi
dudaklarımız ondandır
o denli heyecanlıydı belki
yanlış zamanda
yanlış insanlar olarak
biz
hepimiz
mekanlarımız çoktu tabii
ama yersizdik
ve de yurtsuz
zamandaysa kıt
koskoca bir yazın son gecesiydi
bu gece
o baharı anımsatan
ve bir önceki
sancısı aynı
o yüzden bir gece daha
bekleriz
gelsin dolunay
unuttursun eksiklerimizi.
31.08.2020
