yansıyoruz
düşüncelerimizbirbirineçarparken
havada süzülüp
milyon parça
sonra yere düşüp yine
tek seferde
yine bir araya gelince
tenimizden,
bedenlerimizden öte
yansıyoruz sözlerimizce
farkındayız çünkü
iki farklı köşesini tutmuşken
koskoca boşluğun
görmüyoruz birbirimizi
ya da sesimizi duymuyoruz
ama
ortak bir açıdır belki
bizi birbirimize bu denli
benzeten
acımız acımıza değdikçe
en çok
birbirimizi andırıyoruz
sırf bu yüzden belki de
sanırım ikimiz de bu hikayeninin sonunu
epey iyi biliyoruz
