mesafe

yağmurdan sonra yağan her neydiyse adı

öylesi bir hüzün kapladı şehrimizi

bense hala susturamamaktan dertli

kafamın içindekileri

bir yandan da sevinçli

ilk kez böylesine dürüst ve samimiyken

etrafımdaki  tüm seslere

önce sokak lambaları fark etti hissettiklerimi

gecenin bir vakti çalan telefon misali

fark ettim ki uzak yakın

yakınsa uzak

öte yandan ne mesafeler ne de yalnızlık

artık acıtamaz canımı hiçbiri 
sen gibi

evet gözler senin

ama bu şehir de benim

hatta bu yaşadığımız hayat öyle

hepsi ama hepsi benim eserim

o yüzden söz verdim bir kere kendime

üzülsem de

sarhoş da etse yine gündüz ve gece

yaşayacağım

hikayenin bana kalan gerisini

27.02.19