smyrna anthem

önce sen gördün bizi

oradaydın

oradaydım

sonra ben başladım...

bu gece tanıdık bir rüzgar uçurdu beni

tıpkı eski bir anının arifesi

aynı sahilde vurdun beni

kenarı senin sabahın

ne çoktuk o zamanlar

ne çoğu gitti

daha fazlası için ben sana kaldım

aşk mı dedin?

içimden sondan geri sayarım

sonradan bir köpek geçer

sahibine sormaz

bana anlatır

derken bir ay büyür

çeyreği kalır tepemizde

sanırsın ki bu gece efkarlı bir gece

oysaki bir sana bir de bana sırıtır

ona bakar seni anarım

sen de bu gece istemsiz

anarsın beni

yüzün yukarı 
dudakların şaraba alışır

sonra ben gömerim yüzümü

bu şehrin çekip götürdüklerine

ama işte

derim ki

sadece bir yıl..

yeterdi hepimize

yetmedi kırılan hayallerime

azat olur cümle zincirlerimden

kırgınlıklarımı da alır

nihayet devam ederim

aynı sokaklarda dem vurur

‘sokaklarımızı’ anımsarım

ilk yürüdüklerimi

demlendiklerime vururum

bir sonraki kadehi

bu gece uyumasam da fark etmez

bana kalırım sessizce

ve biter

belki de ölür kimisi

ama gece biter hakkımca

yine bana kalır o kekremsi neşesi

14.04.19